ایران توانا پایگاه معرفی دستاوردهای ایران
محققان دانشگاه‌های تبریز و صنعتی سهند در طرحی که مورد حمایت تشویقی ستاد توسعه فناوری نانو معاونت علمی قرار گرفته است، با بهره‌گیری از نانو ذرات در ساختار پوشش‌های بدنه‌ی هواپیما موفق شدند پوشش‌های رادارگریز تولید کنند. این پوشش‌های آزمایشگاهی می‌توانند در صنایع هواپیماسازی کاربرد داشته باشند. رادارگریزی به عمل پنهان شدن یا گریختن از دید رادار و وسایل آشکارساز گفته می‌شود. رادارگریزی بیش از این که یک تکنولوژی باشد، یک مفهوم است که گستره‌ی وسیعی از تکنولوژی‌ها و ویژگی‌های طراحی را در بر می‌گیرد. مفهوم رادارگریزی چیز جدیدی نیست. اولین بار در جنگ جهانی دوم زیردریایی‌ها از روکش‌های ویژه‌ای بر روی پریسکوپهای خود استفاده کردند تا از دید رادارها بگریزند. خواص رادارگریزی در پوشش‌ها با حضور ذرات جاذب امواج ایجاد می‌شوند. امروزه با ورود فناوری نانو به این حوزه از تکنولوژی، خواص پوشش‌های جاذب امواج بهینه شده و بازدهی جذب آنها افزایش یافته است.
کریم اصولی بستان‌آباد، مجری طرح، هدف از اجرای این طرح را استفاده از نانو ذرات مغناطیسی اکسید آهن و الیاف کربنی در جهت سنتز یک پوشش جاذب امواج راداری عنوان کرد. وی گفت: روش به کار گرفته شده در این پژوهش جهت سنتز پوشش‌های جاذب رادار یک روش ساده و کم هزینه بوده است. به علاوه پوشش سنتز شده از کارایی بالایی برای جذب امواج راداری برخوردار است. وی با اشاره به اکسید آهن مغناطیسی بیان کرد: اکسید آهن مغناطیسی یا همان مگنتیت یکی از مواد فرومغناطیس با خاصیت مغناطش نسبتاً بالاست که خواص عالی در جذب امواج الکترومغناطیسی از خود بروز می‌دهد. در این پژوهش از این ماده در ابعاد نانومتری جهت ایجاد لایه‌های نازک بر روی زیر لایه‌های الیاف کربن استفاده شده است. مجری این طرح افزود: استفاده از این ذرات در ابعاد نانومتری موجب افرایش قابل توجه در قدرت جذب این ذرات نسبت ذرات میکرومتری می‌شود. اصولی خاطر نشان کرد: در طرح حاضر ابتدا نانو ذرات مگنتیت با استفاده از روش شیمیایی سنتز شد. در ادامه این نانو ذرات با استفاده از روش الکتروفورتیک بر روی الیاف کربن فعال شده پوشش داده شد. وی توضیح داد: پارامترهای فرایند سنتز همچون دما و غلظت مواد اولیه و پارامترهای فرایند پوشش دهی از قبیل تناوب و زمان رسوب‌دهی به منظور بهینه سازی فرایند مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت به منظور اندازه‌گیری میزان جذب امواج الکترومغناطیس از آنالیزگر شبکه برداری استفاده شد.
این مجری طرح افزود: بر اساس نتایج به دست آمده بیشترین تلفات این پوشش نانو کامپوزیتی در ضخامت ۱/۷ میلی‌متر، برابر با ۱۱- دسی‌بل در فرکانس ۱۰/۳۷ و ۱۱/۴ گیگاهرتز بوده است. این تحقیقات حاصل تلاش‌های مهندس کریم اصولی بستان‌آباد و احسان حسین زاده (دانش آموختگان مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه تبریز)، دکتر حسین آقاجانی (عضو هیأت علمی دانشگاه تبریز)، حسین ملکی (دانش آموخته‌ی مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه صنعتی سهند تبریز) و محمدصادق شاکری (دانشجوی مقطع دکترای پژوهشگاه مواد و انرژی) است. نتایج این کار در مجله‌ی Materials and Manufacturing Processes (جلد ۳۱، سال ۲۰۱۶، صفحات ۱۳۵۱ تا ۱۳۵۶) به چاپ رسیده است.
روابط عمومی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری
لینک کوتاه: http://iranetavana.ir/?p=9234
